Czy kiedykolwiek czułaś, że Twoje życie przypomina huśtawkę? Jednego dnia wznosisz się wysoko, z sercem przepełnionym radością, by zaraz potem opaść w dół pod ciężarem zmęczenia. Kochasz, ale czasami chcesz uciec. Marzysz o zmianach, ale boisz się ich konsekwencji. Tęsknisz za spokojem, ale gdy masz go za dużo, zaczynasz się nudzić. Te uczucia to nie oznaka chaosu – to Twoja ludzka natura.

Czym są ambiwalentne emocje?

Ambiwalentne emocje to uczucia, które zdają się grać na dwóch różnych instrumentach jednocześnie – jeden nadaje ton radości, drugi smutku. Czujesz je, gdy serce i głowa zdają się mówić coś innego, gdy pragnienie wolności ściera się z potrzebą stabilności, a miłość przeplata się z irytacją.

Przykład:

Idziesz na długo wyczekiwane spotkanie z koleżanką, z którą nie widziałaś się ponad 2 lata. Po drodze jednak czujesz lęk – A co, jeśli nie będziemy miały o czym rozmawiać?

Kończysz ważny projekt w pracy. Powinnaś być dumna, ale zamiast tego czujesz pustkę i pytasz: Co dalej?
Ambiwalencja to przestrzeń między „chcę” a „obawiam się”. Jest w niej napięcie, ale też ogromny potencjał do poznania siebie.

Dlaczego je odczuwamy?

Dlaczego je odczuwamy?
Ambiwalencja jest jak mapa Twojego wnętrza. Pokazuje, gdzie przecinają się różne ścieżki – Twoje potrzeby, wartości, aspiracje. Kiedy odczuwasz sprzeczne emocje, oznacza to, że wchodzisz na terytorium, które wymaga Twojej uwagi.

Ambiwalentne emocje potrafią być wyczerpujące, bo w kulturze prostych odpowiedzi nauczyliśmy się, że życie powinno być czarno-białe. Ciesz się albo smuć. Kochaj albo odpuść. Działaj albo odpocznij. Ale życie tak nie działa. Jest złożone, wielowymiarowe, pełne odcieni szarości.

Spróbuj pomyśleć o ambiwalencji jak o deszczu w słoneczny dzień. Może Cię zaskoczyć, może wydawać się dziwna, ale czyż nie jest piękna w swojej nieprzewidywalności?

1. Rozdarcie między pragnieniem a lękiem
Chcesz awansu, ale boisz się, że stracisz równowagę między życiem zawodowym a prywatnym.
Marzysz o większej bliskości w relacji, ale obawiasz się, że odsłonięcie siebie sprawi, że będziesz zraniona.
To normalne, że strach podąża za pragnieniem. Im bardziej coś jest dla Ciebie ważne, tym większe emocje z tym związane.

2. Miłość i frustracja
Kochasz swoją rodzinę, ale czujesz, że wymagania są zbyt duże.
Uwielbiasz swoją pracę, ale masz dość ciągłego przekraczania swoich granic.
Ambiwalencja jest dowodem, że jesteś zaangażowana. Nie czujesz jej wobec rzeczy, które są Ci obojętne.

3. Chęć kontroli a potrzeba odpuszczenia
Planujesz każdy szczegół swojego życia, ale czasem tęsknisz za spontanicznością.
Jesteś odpowiedzialna za wszystko, ale marzysz, by ktoś w końcu przejął stery.
To napięcie przypomina chodzenie po linie. Im bardziej się starasz, tym większe ryzyko, że poczujesz zmęczenie.

Przykłady z życia, które znasz z autopsji

1. Praca, którą kochasz
„Uwielbiasz swoją pracę. Czujesz, że to Twoje powołanie. Ale jednocześnie czasem masz wrażenie, że wysysa z Ciebie ostatnie krople energii. Zastanawiasz się: Czy warto poświęcać wszystko dla tej pasji?”

2. Macierzyństwo
„Dzieci są Twoim światem. Kochasz je bezgranicznie. Ale zdarza się, że czujesz złość, gdy po raz setny pytają o to samo, albo tęsknisz za chwilą, gdy mogłaś po prostu być sama z sobą.”

3. Relacje, które są mieszanką ciepła i zimna
„Przyjaciółka, z którą spędzasz godziny na rozmowach. Czujesz się blisko, ale czasem masz wrażenie, że bierzesz na siebie więcej niż dostajesz w zamian. Miłość i frustracja idą w parze.”

4. Marzenia o czymś więcej
„Chcesz kupić nowy dom, awansować, zmienić swoje życie. Ale zaraz potem myślisz: Czy dam radę? Czy to na pewno dobry moment? Radość i lęk ścigają się o pierwszeństwo.”

Jak pracować z ambiwalentnymi emocjami?

Nie oceniaj siebie za swoje uczucia
To, że czujesz dwie różne emocje naraz, nie oznacza, że jesteś „rozdarta”. Oznacza, że jesteś złożona. Powiedz sobie: Mam prawo czuć się wdzięczna i jednocześnie zmęczona.

Zadaj swoim emocjom pytania
Ambiwalencja jest jak lustro. Zamiast uciekać od niej, zapytaj:

Dlaczego to, co mnie cieszy, jednocześnie mnie męczy?
Jakie moje potrzeby chcą być teraz zauważone?
Znajdź balans w działaniu
Jeśli czujesz się rozdarta między odpoczynkiem a pracą, zacznij od małego kroku. Czasami krótki spacer, chwila ciszy lub zrobienie czegoś dla siebie wystarczy, by znaleźć harmonię.

Podziel się tym, co czujesz
Nie musisz być silna w każdej chwili. Powiedz bliskiej osobie, co przeżywasz. Dzielenie się swoimi emocjami sprawia, że stają się mniej przytłaczające.

Ambiwalencja to nie wada do naprawienia. To dowód na to, że potrafisz być pełnią. Możesz kochać i czasem być zmęczona. Możesz pragnąć zmian, ale jednocześnie bać się ich konsekwencji. Możesz być jednocześnie silna i wrażliwa.

Twoje emocje są jak piękny obraz – złożone, pełne kontrastów, niemożliwe do zamknięcia w proste ramy. Nie próbuj ich wygładzać. Przyjmij je, bo to właśnie one czynią Cię prawdziwą.

Pytanie, które możesz sobie zadać
Jak mogę dziś dać sobie przestrzeń na wszystkie emocje, które we mnie tańczą?

Nie uciekaj od swoich sprzeczności. Przyjmij je z łagodnością. Bo światło i cień zawsze idą w parze – razem tworzą pełnię.